FOLLOWING THE BLOGGER

This is my 13th post so far.

On my 12th post, this is what I got:

My First Follower

Sadya yatang may kinalaman ang number 12 sa usapin ng follower.

WALA LANG.  GALING LANG NG TIMING?:-)

It is a nice feeling for a blogger to have a follower.  Ibig sabihin regular na akong mayroong reader.

Actually masaya na ako na makapagsimula ulit magsulat.  Pero higit ang ligaya kapag diwa ng iba ay maimulat.

Kagaya nito:

Confession of  A Frustrated  Writer

Alam kong malabo ang picture sa taas kaya isusulat ko lang uli para sa inyong lahat

kheng roces says:

Pangarap ko rin ang pangarap mo

Hindi ko na mga maalala mga tulang ginawa at naisulat ko

Sa takot na mapahiya at mapagtawanan

sinadya ko na lang iwanan at talikuran

Hindi ko na mabilang pagkakataong natutulala ako kapag nagbabasa ako ng mga Berso sa Metro

Ilang beses ko ngang nasabing "sana nandiyan mga tula ko."

Bigla ko na lang napansin kumawala na pala ang luha ko

Pagpalain ka ng Diyos kaibigan!

Hanggang sa huling huntahan

Sa facebook, ito naman ang comment ng aking pinsan:

Fan Ako ni 'Insan

Ang nakakabigla pa, gusto niya na ring maging blogger katulad ko.

Magiging teacher pa yata ako.  Sa darating na May makikilala niyo ang aking estudyante.  Matagal na kaming di nagkikita.  Dahil lang sa blog na ito, instant reunion ang aming drama.

Nakakatuwa dahil sa halos 20 taon ko sa pagpapastor, wala pa akong alam na sumunod sa yapak ko.  Pero sa pagiging blogger, araw lang ang kailangan para magkaroon ng follower.

Naalala ko tuloy ang pagsisimula ko sa blog world.  Pabasa-basa lang ng iba-ibang blog.  Hanggang nauwi at nagmatyag sa dalawang blog.

Naging fan din ako dahil yung mga sinulat nila ng isang buong taon, isang linggo ko lang binasa at walang lingon-lingon.

Araw-araw akong nag-aabang kung may bagong post silang isasalang. At naiinip kung ilang araw na ang blog nila ay tigang.

I must say na I am a faithful FOLLOWER o kaya ay isang STALKER.

Pero isang gabi nang  ako'y patulog na, bigla  akong  may naalala.  Ilang araw na rin pala akong absent sa aking pinapasukang site sa internet.

Na-realize ko lang na, MAY SARILI NA PALA AKONG BLOG,  MAY SARILI NA  PALA AKONG LAKAD...

AT SA BIYAYA NG DIYOS AY MAGBUBUO NA RIN NG ALAGAD.





Hindi na lang pala ako MAMBABASA.  AKO NA PALA NGAYON ANG BINABASA.

SALAMAT SA MGA BLOG NA AKING SINUNDAN, PINATAG NIYO ANG AKING DAAN.