I am about to sleep and have already taken a bath. But there is one thing I remembered clearly from yesterday. One of my readers was asking me to write again. Nangyari kasi na parang once a month na lang ang pagpost ko ng entry for the last two months.
She sounded sincere in praising me for my post, "binabasa ko talaga ang blog mo pastor." Natuwa naman ako nang sabihin pa niya ang tungkol sa last entry ko. "Ang ganda talaga pastor," sabi na naman niya.
That made me decide na bumalik uli sa pagsusulat kaya eto ako ngayon sa harap ng netbook ng wife ko. Sira kasi ang netbook ko. But just like those who stopped doing what they used to do, "nanganganay" na naman ako. Marami akong drafts pero wala pa rin akong drive na tapusin ang mga ito. Wala pa rin akong ganang magsulat. Hindi ko pa rin alam kung ano ang isusulat ko. Yun nga huling dalawang entries ko e parang "mema" lang. Mema post lang. Hahahahahaha!
What I did was to review some of my posts. In fairness, naaliw rin ako sa sariling mga posts ko. Hehehehehe! Gusto ko na ngang i-follow ang sarili ko. hahahahaha! Puwede ba yun?
Meron pala talagang ganun no? Yung tingin mo minsan you are not making sense anymore. Only to find out that there are people whom you have inspired pala. Kagaya rin yan ng pagstay sa isang profession gaya ng pagpapastor. It is the people who believe in you that make you decide to stay.
I think I have to stop here. Inaantok na talaga ako. Thankful ako at least I have done JUST ANOTHER ENTRY to my blog. Hindi na lang parang monthly period ang pagbo-blog ko na buwanan ang dalaw. Para na ngayon siyang suweldo na kinsenas at katapusan. Hehehehehe!
Hanggang sa muli. Lastly, thank you very much Ela Alba for keeping my spirit high!:-)
hihi. salamat sa special mention pas....
TumugonBurahinAppreciation must not keep quiet :)
I should be the one thanking you. Thank you for believing in me and in my ability to write:-)
TumugonBurahin