BENIPISYO AT SAKRIPISYO

Isang araw, nagkausap kami ng isang pastor tungkol sa isang member niya na may issues tungkol  sa mga benefits na natatanggap ng mga pastor sa kasalukuyan.  Tama naman ang kanyang isipan na malaki na nga ang ipinagkaiba ng financial support at allowances ng mga pastor noon kumpara sa ngayon.  Take myself as an example.

Aside from my basic salary, the church gives me the following:

1. Living allowance

2.  Transportation allowance

2.  Representation allowance

The church also provides for my:

1. Housing

2. Water

3. Electricity.  There is a ceiling in this one though.

4. Telephone

5. Internet Connection

Sa dating church ko naman na pinanggalingan ay may ganito pang mga allowances na binibigay:

1.Children allowance usually given one time during school enrollment.

2. Book allowance

3. Clothing allowance

4.  Communication allowance (Cellphone load)

Siyempre, dagdag mo pa diyan ang mga love gifts na suddenly ay ibinibigay ng mga members kapag sila sa akin ay:

1. Natutuwa.

2. Naawa.

HAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHA!

I must say na I am considered to be one of the highest paid Pastor in our district as far as church standard of financial support is concerned.  Kaya naman, lapitin din ako ng mga solicitations at sentro rin ako ng usapan ng mga pastor kapag financial support ang pinag-uusapan.  I am grateful with this priviledge.  The only issue I have with the unending talk about my salary is people only see kung magkano ang pumapasok sa akin pero hindi nila kinukuwenta kung magkano rin ang lumalabas.  Sa laki ng aking pamilya, himala na lang ng Panginoon kung paano kami nakakasurvived.  Thank you very much to my angels!

Hindi ko makalimutan ang narinig ko sa isang Pastor na aming naging tagapasalita.  Ika niya, "Ang ibinibigay ng mga manggagawa ay hindi lang oras o talento.  BUHAY ang inilalaan ng mga manggagawa when they accepted their calling."   Kaya ang kuwentahan mo sila ng oras sa paggawa ay isang malaking kahangalan.

Sa totoo lang, upon hearing him, hindi ko naiwasang maiyak kasi nasabi niya nang totoo at buong-buo ang gustong ipahayag ng puso ko.  Feeling ko, naging spokeperson siya ng lahat ng mga church workers na katulad ko.

When I entered sa ministry, wala sa isip ko ang pagpapayaman.  Ang alam ko lang ay tinawag ako ng Diyos sa ganitong gawain.  At tiyak ako na ganon din ang isipan ng marami  kundi man ng lahat ng mga pumasok sa ministry. Malinaw yata itong naipahayag nang isang kanta na may ganitong mga letra:

Kung ako'y mag-aasawa, mag-aasawa, mag-aasawa

Kung ako'y mag-aasawa, ayaw ko ng pastor.

May bahay hindi sa kanya.

May kotse hindi sa kanya.

May pera pang offering pa.

Kung ako'y mag-aasawa, ayaw ko ng pastor.

Mabuti na lang hindi ito kinanta ng aking asawa at naging asawa.  Kung hindi, hindi ako nakapag-asawa.  Hahahahahaha!  Tinawag din kasi sila na maging asawa ng pastor.  At dahil diyan, saludo ako sa kanila.

The essence of the said song is still true to me and to many church workers around.  We seldom own properties.  During the early days, it seems intriguing if the pastor owns a thing.

Going back sa member noong Pastor na nakausap ko.  Ganito raw ang sinabi ng nasabing miyembro, "Sa dami ng benepisyo ng pastor sa kasalukuyan, hindi  na raw maituturing na sakripisyo ang pagpapastor."

Agad ko naman sinabi sa Pastor na ito, "Sabihin mo sa miyembro mo na sakripisyo pa rin ang pagpapastor kahit marami siyang benepisyo lalo na sa pagkakaroon ng miyembrong KURIPOT na katulad mo."

Ano ba yan, hindi pa ako nadedestino sa church na iyon ay may makakaaway na yata akong miyembro.  Hahahahahahahaha!